بسم الله الرّحمن الرّحیم

خطبه فدکیه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها - بخش دوّم

ثُمَّ الْتَفَتَتْ عَلَیْهَا السَّلامُ اِلى اَهْلِ الْمَجْلِسِ وَ قالَتْ:

  اَنْتُمْ عِبادُ الله، نُصْبُ اَمْرِهِ وَ نَهْیِهِ، وَ حَمَلَةُ دِینِهِ وَ وَحْیِهِ، وَ اُمَناءُ اللهِ عَلى اَنْفُسِکُمْ، وَ بُلَغاؤُهُ اِلَى الاُْمَمِ. وَ زَعِیمُ حَقٍّ لَهُ فِیکُمْ، وَ عَهْدٌ قَدَّمَهُ اِلَیْکُمْ. وَ بَقِیَّةٌ اسْتَخْلَفَها عَلَیْکُمْ: کِتابُ اللهِ النّاطِقُ، وَ الْقُرْآنُ الصّادِقُ، وَ النُّورُ السّاطِعُ، وَ الضِّیاءُ اللاّمِعُ، بَیِّنَةٌ بَصائِرُهُ، مُنْکَشِفَةٌ سَرائِرُهُ، مُتَجَلِّیَةٌ ظَواهِرُهُ، مُغْتَبِطٌ بِهِ اَشْیاعُهُ، قائِدٌ اِلَى الرِّضْوانِ اتِّباعُهُ، مُؤَدٍّ اِلَى النَّجاةِ اسْتِماعُهُ، بِهِ تُنالُ حُجَجُ اللهِ الْمُنَوَّرَةُ، وَ عَزائِمُهُ الْمُفَسَّرَةُ، وَ مَحارِمُهُ الْمُحَذَّرَةُ، وَ بَیِّناتُهُ الْجالِیَةُ، وَ بَرَاهِینُهُ الْکافِیَةُ، وَ فضائلُهُ الْمَنْدُوبَةُ، وَ رُخَصُهُ الْمَوْهُوبَةُ، وَ شَرایِعُهُ الْمَکْتُوبَةُ.

سپس رو به اهل مجلس کرد و فرمود:

شما اى بندگان خدا! مورد امر و نهى پروردگار، و حاملان دین و وحى او، و امین خدا بر خویشتن، و فرستادگان او به سوى دیگر امّت ها، و ضامن و کفیل حق او در خود، و آن عهدی که از پیش بر عهده شما گذارده شده و آنچه پیامبر(صلى الله علیه و آله) بعد از خود در میان امت به یادگار گذارده یعنی کتاب الله ناطق و قرآن صادق - آن نور تابان و روشنایى پر فروغ - هستید؛ کتابى که دلایلش روشن است، باطنش آشکار، ظواهرش پر نور و پیروانش پر افتخار؛ پیروی از آن به خوشنودی و بهشت پروردگار منجر می گردد و گوش فرا دادن به آن به ساحل نجات رهبرى مى کند. کتابی که از آن به دلایل روشن الهى و تفسیر واجبات او و شرح محرمات او و روشنگری های پرجلوه اش و دلائل و براهین کافی و فضائل پسندیده اش و آن چه خداوند در آن رخصت و آزادی بخشیده و و آنچه واجب فرموده می توان دست یافت.

فَجَعَلَ اللهُ الاِْیمانَ تَطْهیراً لَکُمْ مِنَ الشِّرْکِ، وَ الصَّلاةَ تَنْزیهاً لَکُمْ عَنِ الْکِبْرِ، وَ الزَّکاةَ تَزْکِیَةً لِلنَّفْسِ وَ نَماءً فِی الرِّزْقِ، وَ الصِّیامَ تَثْبِیتاً لِلاِْخْلاصِ، وَ الْحَجَّ تَشْیِیداً لِلدِّینِ، وَ الْعَدْلَ تَنْسِیقاً لِلْقُلُوبِ، وَ طاعَتَنا نِظاماً لِلْمِلَّةِ، وَ اِمامَتَنا اَماناً مِنَ الْفُرْقَةِ، وَ الْجِهادَ عِزاً لِلاِْسْلامِ، وَ الصَّبْرَ مَعُونَةً عَلَى اسْتِیجابِ الاَجْرِ، وَ الاَْمْرَ بِالْمَعْرُوفِ مَصْلَحَةً لِلْعامَّةِ، وَ بِرَّ الْوالِدَیْنِ وِقایَةً مِنَ السُّخْطِ، وَ صِلَةَ الاَْرْحامِ مَنْماةً لِلْعَدَدِ، وَ الْقِصاصَ حَقْناً لِلدِّماءِ، وَ الْوَفاءَ بِالنَّذْرِ تَعْرِیضاً لِلْمَغْفِرَةِ، وَ تَوْفِیَةَ الْمَکایِیلِ وَ الْمَوازِینِ تَغْیِیراً لِلْبَخْسِ، وَ النَّهْیَ عَنْ شُرْبِ الْخَمْرِ تَنْزِیهاً عَنِ الرِّجْسِ، وَ اجْتِنابَ الْقَذْفِ حِجاباً عَنِ اللَّعْنَةِ، وَ تَرْکَ السَّرِقَةِ اِیجاباً لِلْعِفَّةِ، وَ حَرَّمَ اللهُ الشِّرْکَ اِخْلاصاً لَهُ بِالرُّبُوبِیَّةِ.

پس خداوند «ایمان» را سبب تطهیر شما از شرک قرار داده. و «نماز» را وسیله پاکى از کبر و غرور. «زکات» را موجب تزکیه نفس و افزایش روزى. «روزه» را عامل تثبیت اخلاص. «حجّ» را وسیله تقویت آیین اسلام. «عدالت» را مایه هماهنگى دل ها. «اطاعت» ما را باعث نظام ملت اسلام. و «امامت» ما را امان از تفرقه و پراکندگى. «جهاد» را موجب عزّت اسلام. «صبر و شکیبایى» را وسیله اى براى جلب پاداش حق. «امر به معروف» را وسیله اى براى اصلاح توده هاى مردم. «نیکى به پدر و مادر» را موجب پیشگیرى از خشم خدا. «صله رحم» را وسیله افزایش جمعیّت و قدرت. «قصاص» را وسیله حفظ نفوس. «وفاى به نذر» را موجب آمرزش. «جلوگیرى از کم فروشى» را وسیله مبارزه با کمبودها. «نهى از شرابخوارى» را سبب پاکسازى از پلیدى ها. «پرهیز از تهمت و نسبت هاى ناروا» را حجابى در برابر غضب پروردگار. «ترک دزدى» را براى حفظ عفت نفس و «تحریم شرک» را براى اخلاص در بندگى خود قرار داد.

فَـ (اتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَ لاَ تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَ أَنْتُمْ مُّسْلِمُونَ) وَ اَطِیعُوا اللهَ فِیما اَمَرَکُمْ بِهِ وَ نَهاکُمْ عَنْهُ، فَاِنَّهُ (إِنَّمَا یَخْشَى اللهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ).

 اکنون که چنین است تقواى الهى پیشه کنید، و آنچنان که شایسته مقام اوست، از مخالفت فرمانش بپرهیزید، و از دنیا نروید جز آنکه مسلمان باشید. خدا را در آنچه امر یا نهى فرموده، اطاعت کنید ـ و راه علم و آگاهى را پیش گیرید ـ چرا که: از میان بندگان خدا، تنها عالمان و آگاهان از او مى ترسند و احساس مسئولیت مى کنند.

* : در بعضی نسخه ها ( للعصمة ) آمده است.

ادامه > بخش سوّم خطبه

منبع متن اصلی و ترجمه: سایت حوزه - به ترجمه آیت الله مکارم شیرازی

بازخوانی، ویرایش و صفحه آرایی : محمّد جواد احتشامی - شهریور 1400