نامه 
31 نهج البلاغه: نامه حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السّلام به امام حسن مجتبی علیه السّلام در در بازگشت از صفّین
بخشهایی از این نامه برگرفته از کتاب (( علی علیه السّلام به فرزند فاطمه ( س ) چه گفت؟ )) به کوشش ابوالفضل صادقی و ترجمۀ جواد فاضل
نومید مباش ...
ای حسن! نومید مباش؛ زیرا آفریدگار جهان مصلحت همه را از همه بهتر می داند. صبر کن و در بلیّات، بردبار و آهنین پیکر باش.
با دنیا مدارا کن ...
ای فرزند! با دنیا مدارا کن و حوادث روزگار را به خونسردی و سنگینی بپذیر تا بر مراد خویش پیروز گردی.
اگر دچار تردید شدی! ...
ای پسر! هر آن دم که در پیچ و خم زندگی دچار تردید شدی بی درنگ قدم وا پس بگذار و هرگز با تهوّر و خیره سری به کاری دست مزن؛ که ممکن است سرانجام به پشیمانی و افسوس منتهی شود.
همنشینان خود را به هرچه ستوده است تشویق کن و از هرچه ناپسند و مکروه است بازدار.
بلند نظر و بزرگ منش باش ...
ای حسن! در زندگی بلند نظر و بزرگ منش باش. هرگز راضی مشو که دامن قناعت و عزّت تو به هوسهای ناچیز آلوده گردد؛ زیرا هرچه در دنبا دوست داشتنی و محبوب جلوه کند، محبوبتر و دوست داشتنی تر از شرافت نخواهد بود.
در دعا ...
ای حسن! در دعا از خداوند بزرگ، عطایای بزرگ بخواه و افتخاراتی را که هرگز روی زوال و زیان نبیند طلب کن.
شتر کور ...
ای پسر! تا آیینۀ قلب را پاک نزدایی و با صیقل علم و فکر درخشانش نسازی، همچون شتری کور باشی که راه را از پرتگاه نشناسد و ناگهان به درّه های ژرف و خطرناک فرو افتد.
مطمئن باش ...
ای حسن! مطمئن باش که اوامر الهی هرچه باشد به فضائل منتهی می شود و نواهی او تا هر پایه ای که دشوار به نظر آید سدّ راه رذایل و زشتی هاست.
نیکویی کن آنچنانکه ...
ای فرزند فاطمه! هرگز در زندگی خودبین مباش؛ هر چه را به خود می پسندی برای دیگران نیز بپسند؛ و پیوسته دیگر خواه و دیگر دوست باش. آیا دوست داری ستم ببینی؟ همچنان که خویشتن را مظلوم نمی خواهی بر دیگران هم ظلم و ستم روا مدار. نیکویی کن آنچنانکه از نیکویی دیگران محظوظ و شادمان می شوی.
زشت، زشت است ...
زشت، زشت است؛ چه دربارۀ تو و چه دربارۀ همسایۀ تو؛ و زیبا، زیباست برای همگان. بنا بر این زیبا را برای همه برگزین و زشت را از همه بدور دار.
سخن مگوی! ...
در آنچه اطّلاع کافی نداری سخن مگوی؛ اگر چه اندک باشد.
زنهار! ...
زنهار! متکبّر و خویشتن دوست مباش. تکبّر، رونده را از راه، منحرف می دارد و خردمند را به حمق و نادانی می کشاند.
خزانۀ غیر نباش! ...
بنوش و بنوشان. بپوش و بپوشان. همچون نابخردان حریص مباش که روزگاری به خون جگر دینار و درهم گرد می آورند و سرانجام به دست باز ماندگان سپرده، خود با کفنی ناچیز جهان را بدرود می گویند.این تیره بختان در حقیقت خزانۀ غیرند و حمّال مظالم.
دژ استوار ...
ای حسن! خدای، بهترین حافظ و مهربانترین نگهبانان است. هر کس به او پناه برد دژی استوار و قلعه ای محکم یافته است که از باد و باران حوادث گزند نخواهد دید و پیوسته کامیاب خواهد بود.
پروردگار تو ...
ای پسر فاطمه! پروردگار تو سخت مهربان و نازنین است؛ گنهکار را رسوا نکند و ناستودگان را بی پرده نگذارد. کس را از رحمت خود محروم ندارد و توبۀ بندگان را در همه حال بپذیرد.
مهربانی و رحمت بین ...
مهربانی و رحمت بین که اگر بنده از گناه خویش پیشانی ندامت را بر خاک گذارد و از کردار زشت خود آزرمگین و شرمسار گردد، پروردگار بزرگ، عصیان او را به حساب ثواب در آورد و بر مزد و مرتبه اش افزاید.
وه! ...
وه! چه خداوند مشفقی؛ که گفتار همه را بشنود، اسرار همه را بداند، به درد دردمندان برسد، از ستم دیدگان با تمام قدرت دفاع و حمایت فرماید، رنجوران را بهبود بخشد و تهی دستان را توانگر سازد؛ کار ها کند که غیر از او کسی یک از هزارش را نتواند کرد ...
