پیامبر گرامی اسلام (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرمایند: الْمَعِدَﺓُ بَیْتُ کُلِّ دَاءٍ وَ الْحِمْیَـﺔُ رَاْسُ کُلِّ دَوَاء : «معده خانه همه دردهاست و "پرهیز"، سرسلسله همه داروها.» (بحارالانوار، ج۵۹، باب 89 )
زمانی یکی از اساتید یک جمله به ظاهر ساده در مورد عملکرد معده گفت و آنهم این که:« عملکرد معده مانند یک کوره یا تنور است. » این مقاله یک هدف دارد و آن هم این که این جمله را به زبانی ساده تبیین کند تا تقریباً همه افراد بتوانند درک نسبتاً صحیحی از مشکلات معده خود داشته باشند ...
میهمان داری و سفره داری یکی از صفات پسندیده است که علاوه بر اینکه در فرهنگ مردمی نشان از سخاوت و کرم صاحب سفره است، در فرھنگ دینی ما نیز بسیار ممدوح بوده و به آن بسیار سفارش شده است؛ با این حال میهمانی و میهمانداری هم آدابی دارد که اگر رعایت شود هم میهمان از حضور خود در میهمانی دلشاد است و هم میزبان از زحمتی که متقبل شده راضی و خرسند ...
باید ها و نبایدها در نوشیدن آب
------------------------------------------------------------------
اینگونه آب نوشیدن موجب بیماری می شود:
نامه 31 نهج البلاغه: نامه حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السّلام به امام حسن مجتبی علیه السّلام در در بازگشت از صفّین
بخشهایی از این نامه برگرفته از کتاب (( علی علیه السّلام به فرزند فاطمه ( س ) چه گفت؟ )) به کوشش ابوالفضل صادقی و ترجمۀ جواد فاضل
ای حسن! نومید مباش؛ زیرا آفریدگار جهان مصلحت همه را از همه بهتر می داند. صبر کن و در بلیّات، بردبار و آهنین پیکر باش.
ای فرزند! با دنیا مدارا کن و حوادث روزگار را به خونسردی و سنگینی بپذیر تا بر مراد خویش پیروز گردی.
ای پسر! هر آن دم که در پیچ و خم زندگی دچار تردید شدی بی درنگ قدم وا پس بگذار و هرگز با تهوّر و خیره سری به کاری دست مزن؛ که ممکن است سرانجام به پشیمانی و افسوس منتهی شود.
همنشینان خود را به هرچه ستوده است تشویق کن و از هرچه ناپسند و مکروه است بازدار.
ای حسن! در زندگی بلند نظر و بزرگ منش باش. هرگز راضی مشو که دامن قناعت و عزّت تو به هوسهای ناچیز آلوده گردد؛ زیرا هرچه در دنبا دوست داشتنی و محبوب جلوه کند، محبوبتر و دوست داشتنی تر از شرافت نخواهد بود.
ای حسن! در دعا از خداوند بزرگ، عطایای بزرگ بخواه و افتخاراتی را که هرگز روی زوال و زیان نبیند طلب کن.
ای پسر! تا آیینۀ قلب را پاک نزدایی و با صیقل علم و فکر درخشانش نسازی، همچون شتری کور باشی که راه را از پرتگاه نشناسد و ناگهان به درّه های ژرف و خطرناک فرو افتد.
ای حسن! مطمئن باش که اوامر الهی هرچه باشد به فضائل منتهی می شود و نواهی او تا هر پایه ای که دشوار به نظر آید سدّ راه رذایل و زشتی هاست.
ای فرزند فاطمه! هرگز در زندگی خودبین مباش؛ هر چه را به خود می پسندی برای دیگران نیز بپسند؛ و پیوسته دیگر خواه و دیگر دوست باش. آیا دوست داری ستم ببینی؟ همچنان که خویشتن را مظلوم نمی خواهی بر دیگران هم ظلم و ستم روا مدار. نیکویی کن آنچنانکه از نیکویی دیگران محظوظ و شادمان می شوی.
زشت، زشت است؛ چه دربارۀ تو و چه دربارۀ همسایۀ تو؛ و زیبا، زیباست برای همگان. بنا بر این زیبا را برای همه برگزین و زشت را از همه بدور دار.
در آنچه اطّلاع کافی نداری سخن مگوی؛ اگر چه اندک باشد.
زنهار! متکبّر و خویشتن دوست مباش. تکبّر، رونده را از راه، منحرف می دارد و خردمند را به حمق و نادانی می کشاند.
بنوش و بنوشان. بپوش و بپوشان. همچون نابخردان حریص مباش که روزگاری به خون جگر دینار و درهم گرد می آورند و سرانجام به دست باز ماندگان سپرده، خود با کفنی ناچیز جهان را بدرود می گویند.این تیره بختان در حقیقت خزانۀ غیرند و حمّال مظالم.
ای حسن! خدای، بهترین حافظ و مهربانترین نگهبانان است. هر کس به او پناه برد دژی استوار و قلعه ای محکم یافته است که از باد و باران حوادث گزند نخواهد دید و پیوسته کامیاب خواهد بود.
ای پسر فاطمه! پروردگار تو سخت مهربان و نازنین است؛ گنهکار را رسوا نکند و ناستودگان را بی پرده نگذارد. کس را از رحمت خود محروم ندارد و توبۀ بندگان را در همه حال بپذیرد.
مهربانی و رحمت بین که اگر بنده از گناه خویش پیشانی ندامت را بر خاک گذارد و از کردار زشت خود آزرمگین و شرمسار گردد، پروردگار بزرگ، عصیان او را به حساب ثواب در آورد و بر مزد و مرتبه اش افزاید.
وه! چه خداوند مشفقی؛ که گفتار همه را بشنود، اسرار همه را بداند، به درد دردمندان برسد، از ستم دیدگان با تمام قدرت دفاع و حمایت فرماید، رنجوران را بهبود بخشد و تهی دستان را توانگر سازد؛ کار ها کند که غیر از او کسی یک از هزارش را نتواند کرد ...